Zwart-Wit

Iedereen kent de kleur zwart en wit, maar de kleur grijs wordt vaak overgeslagen. Dat vinden we vaak maar lastig. Zwart en wit is goed of fout, of is de ene kant op schieten of helemaal de andere op schieten. Grijs staat voor balans, niet goed of fout, niet van het ene uiterste naar het andere uiterste schieten. Maar waarom hebben we daar dan zoveel moeite mee? Ik kom veel cliënten tegen die dat lastig vinden, maar ook ik schiet er steeds weer in. Dan is het alles of niks.

Zo ging ik vorig jaar naar de huisarts voor mijn vermoeidheid en duizeligheidsklachten. Maar toen dacht ik: Nee, ik mag het van God verwachten, ik moet het niet zoeken in anderen. Ik moet gewoon stoppen met zoeken. Dus hop: ik gooide het aan de kant en klaar. Ik schoot in het ene uiterste.

Ik mag nu leren dat er ook een grijs gebied bestaat. Ik kan naar de huisarts gaan, zonder dat ik me helemaal ga fixeren op de omstandigheden en ga vechten tegen alles. Ik mag dit vanuit rust gaan doen. Ik hoef er niet helemaal aan te hangen, maar ik hoef het ook niet allemaal uit mijn handen te laten vallen.

Ik mag bewegen in het grijze gebied. Ik ga erheen met als doel om te zoeken naar een antwoord, maar ik verwacht het antwoord van God en ik mag stoppen met vechten tegen mezelf.

Hoe de omstandigheden ook zijn, ik kies ervoor om de rust te zoeken. Makkelijk? Nee, totaal niet! Ook dat voelt soms echt als een strijd. Maar ik WIL het wel. Dus ik zal die keuze steeds weer opnieuw gaan maken.