Wonderen

Wond’ren, ze bestaan niet!

Zo hoor je wel eens zeggen

Maar wie dat beweert

heeft toch iets uit te leggen

Want kijk ik naar de golven

brekend op het strand

dat minuscule schelpje

wat ligt hier, op mij hand

De werking van de wolken

of van het getij

en dan dat kleine kuiken

ja, zo uit het ei …

Zie ik de maan, de sterren

daar, in al hun pracht

of het kleine ijsbeerjong

in zijn witte vacht

Ook de schoonheid van een bloem

of van een paarse hei

En proef maar eens de honing

rechtstreeks van de bij!

En dan dat kleine kindje

ogen, hemelsblauw

 

Wond’ren, zij bestaan niet?

Och, wat zeur je nou!

‘k Zou mij maar eens bedenken

eer ik dát zeggen zou…