Wel goed…

“Hoe gaat het pap?” Deze vraag stel ik de laatste tijd vaak en veel aan mijn vader. En iedere keer is zijn dappere antwoord: “Wel goed, ja het gaat wel goed!” Het is fijn dat ik weet dat ik door mag vragen over wat hij bedoelt met ‘wel goed’. De ene ‘wel goed’ kan iets anders betekenen dan de andere ‘wel goed’. Want wat betekent ‘wel goed’ eigenlijk als je onlangs je lieve vrouw hebt verloren, als je afscheid hebt moeten nemen van je geliefde na 50 jaren samenzijn, als je dóór moet terwijl je hoofd vol zit met alles wat geweest is en zo geweldig mooi was, als de hele wereld gewoon door leeft en jouw leven getekend is door rouw en verdriet? Ik vraag hem wat het geheim is van zijn dappere antwoord ‘wel goed’. En dan vertelt hij. Hij vertelt over hoe scherp de pijn soms is, hoe groot het verlies en hoe diep het verdriet. Maar hij vertelt ook over hoeveel troost hij ervaart. Hij wordt getroost door vrienden en familie. En hij wordt bovennatuurlijk en vol genade getroost door de God die iedere dag opnieuw naar hem omziet. En daarom gaat het ‘wel goed’, ook als het soms helemaal niet zo goed gaat.