Wat kun jij toevoegen?

Je kunt het ijs pas vertrouwen als je erop gaat staan. Wij willen je uitdagen om een stapje op het ijs te zetten. Om te kijken wat jij kunt betekenen voor een ander. Zoek het in de kleine dingen. Kijk om je heen en zie wat er gedaan kan worden. Maak een praatje met mensen. Zeker in deze tijd waarin zoveel mensen eenzaam zijn. Dat geeft zoveel waarde aan je leven en dat is zoveel meer waard dan alle rijkdom van de wereld. Wij hebben ook mogen ervaren dat er voor ons wordt gezorgd. Dit heeft ons vertrouwen in God gevoed. Hij staat vaak aan het begin van hoop.

Wij hopen dat de mails van Een Gouden Morgen je helpen ontdekken welke toegevoegde waarde jouw leven heeft voor een ander.

We willen ook nog een stukje delen dat ons aansprak, geschreven door Annebeth, een andere schrijver van Een Gouden Morgen.

“Ik sta op een kruispunt; aan de ene kant veiligheid – en aan de andere kant uitdaging. Uitdaging die wellicht leidt naar herstel. Maar het is onbekend terrein, en ik vind het eng.
Het oude is vertrouwd, en lijkt al zo bij me te horen. Maar uiteindelijk is mijn situatie nu zeker niet wie ik ben, wie ik was! Ik was fit! Fysiek sterk, kon altijd maar doorgaan. Niks was teveel voor me. Werken, sporten, moeder zijn, fietsen, rennen, klussen.
Durf ik het oude los te laten, durf ik te gaan voor ‘succes’ in mijn lijf.
Het zal niet makkelijk worden, maar durf ik toch mijn grenzen op te zoeken – erover heen te gaan. Met als doel, sterker worden. Mijn leven al meer en meer terugkrijgen.
Waar ben ik bang voor, pijn? De fysieke terugvallen? Teleurstelling?
Ik denk voor alles een beetje, een beetje veel. ?
Ik zucht ervan, waar haal ik de moed vandaan.
Blijven staan heeft geen zin en dat wil ik ook helemaal niet.
Maar kijk, nu kom ik wel wat verder, want ook dit is kiezen.
De weg die ik ken, is goed geweest, maar wil ik nu de rug toekeren.
Blijft over… de weg naar herstel. De weg van wellicht vallen en opstaan.
Doorzetten en uitrusten. Huilen en overwinningen. Onzekerheid en vertrouwen.

Ik kan het.

Ik ga ervoor.”

Sjaak en Clara Sies