Wals niet over je signalen en emoties heen

Soms moet je beslissingen nemen waarvan je weet dat het een goede beslissing is, maar wat een beslissing is die je eigenlijk niet wil maken. Wat doe je dan? Blijf je dan zitten waar je zit, met de consequenties die je eigenlijk al weet of durf je de stap te zetten door op te staan en de beslissing toch te maken voor jezelf?

Afgelopen week zat ik in zo’n moment. Ik moest een beslissing maken wat ten goede zou zijn voor mijn lichaam, maar wat ik erg jammer vond om op te geven. Alleen mijn lichaam gaf aan alle kanten signalen dat het lichamelijk te ver ging. De vermoeidheid en duizeligheid werden steeds meer en meer. Dan kun je op zo’n moment eigenwijs blijven en doorgaan. Maar uiteindelijk ben ik dan keihard mijn lichaam en signalen aan het negeren, terwijl ik juist mijn cliënten leer om te luisteren naar je lichaam.

Blijkbaar schijn ik ook maar een mens te zijn en is advies geven aan anderen echt makkelijker dan zelf het advies ten harte nemen ? Maar uiteindelijk heb ik toch geluisterd en de beslissing genomen. Ik heb er even van gebaald en dat gevoel mag er ook zijn. Je mag rouwen om de dingen die niet gaan zoals je had verwacht. Dat is oké. Als je die ruimte pakt, dan komt er weer ruimte voor nieuwe dingen en ga je weer verder.

Wals niet zomaar over de signalen en jouw emoties heen. Neem ze serieus, luister ernaar en kijk welke acties je kan ondernemen om beter voor jezelf te zorgen. Op tijd signaleren, betekent dat je sneller actie kan ondernemen en dat je het niet (te) lang laat door sudderen. Vaak weet je diep van binnen wel wat een goede stap is. Het is alleen de vraag: durf je die stap te zetten?