Waarom lijden?

Het jongetje dat drie dagen na zijn geboorte overlijdt.
De tienerjongens die als kindsoldaten worden ingezet om een burgeroorlog uit te vechten.
De familie die al jarenlang vastzit in een slepende familievete.
De pandemie die de hele wereld haar vrijheid ontneemt, die eenzaamheid, ziekte en dood veroorzaakt.
De vrouw die voor de rest van haar leven moet dealen met haar beperking na een auto-ongeluk.
De oude vrouw die rouwt om haar, ongewild, kinderloze leven.
Het echtpaar dat elkaar na zestien jaar huwelijk de tent uitvecht.

Waarom? Waarom? Waarom?

Misschien vraag je je af: ‘Als er een God is, waarom laat Hij al dat lijden dan toe?’ Misschien vind je het moeilijk om in God te geloven vanwege het lijden in jouw leven, in het leven van je geliefden, in de wereld. Misschien wil je het liefst die eventuele God wegredeneren, helemaal niets meer met Hem te maken hebben.

Misschien hoeven we God niet steeds ter verantwoording te roepen als het om lijden gaat. Ons hart wordt soms verscheurd door het lijden dat er is. Is dat vreselijk? Ja! Worden we er bang en moedeloos van? Ja! Zijn we weleens boos op God? Ja!
Te midden van onze zwaarste omstandigheden mogen we ons hart voor God uitstorten. Met al ons verdriet, onze teleurstelling en boosheid mogen we bij God komen en Hem vragen om het lijden niet langer toe te staan. God is niet de bedenker van het lijden, wel de bedenker van liefde, vrede en troost.