Verwondering

Ik kan me soms zo verwonderen als ik naar een bos bloemen kijk. Zoveel verscheidenheid aan kleuren en vormen. En dan heb ik het nog niet eens over de geuren!

Elke bloem of tak is zo anders, zo eigen. Zo uniek. Je kunt ze gewoon niet met elkaar vergelijken.

Zo is het ook met mensen, iedereen is zó anders! 

Ik kom uit een gezin van 8 kinderen en we leken toen we jonger waren allemaal best wel op elkaar. Mensen die ons niet heel persoonlijk kenden, konden mij en mijn zusjes maar zo door elkaar halen.

We leken dan misschien wel op elkaar, maar qua karakter en interesses zijn we allemaal zo anders. Gelukkig maar! 

Toch heb ik soms heb nog wel eens de neiging om mezelf te vergelijken. Dan denk ik dat de ander beter, mooier of succesvoller is. Ik heb gemerkt dat zodra ik dat doe ik mijn eigen glans verlies. Het vergelijken werkt dan als een gif.

Net als ik mag jij ook stralen in het boeket waarin je geplaatst bent. Heel eigen, heel uniek. Met elkaar vormen we een kleurrijk geheel.

En bedenk… het gras bij de buurman is niet groener. 

Dat (verge)lijkt maar zo.