Vallende eikels en vervelende wespen

Op dit moment zit ik lekker buiten te schrijven en probeer ik ondertussen vallende eikels en vervelende wespen te ontwijken.

Nu kan ik twee dingen doen. Ik zou naar binnen kunnen gaan en binnen verder gaan schrijven, zodat ik er geen last meer van heb. Ik mis dan alleen wel de mooie natuur, de zon en het lekkere briesje. 

Of… ik laat me niet gek maken en blijf lekker zitten waar ik zit. En ja, soms ga ik even opzij, want een eikel op mijn hoofd krijgen is niet iets wat ik graag zou willen ervaren.

Zo gaat dat ook in ons leven. Er zijn omstandigheden die niet leuk zijn en het liefst rennen we dan naar ‘binnen’ en doen we de deur dicht. Alleen dan missen we ook al het moois wat er ‘buiten’ is. Als we naar ‘buiten’ gaan dan zullen we inderdaad geconfronteerd worden met omstandigheden, maar ook die gaan weer voorbij.

Een wesp wordt alleen maar vervelend als we in paniek raken en om ons heen gaan slaan. Als we rustig blijven, vliegt de wesp gewoon voorbij. 

Zo gaat dat ook met onze omstandigheden. Als we rustig blijven, gaan ze gewoon weer voorbij. Sommige omstandigheden zijn net als vliegende eikels. Misschien moet je even een stapje opzij doen, misschien moet je even bukken, maar kom daarna weer overeind. Dan kan je weer genieten van al het moois dat er wel is.