Tranen

Twee jaar geleden verhuisde Piet naar een verzorgingshuis. Vijfentwintig kilometer bij zijn geliefde Bep vandaan, die hem jarenlang liefdevol verzorgd had, maar het niet meer kon.

Vier keer per week reisde Bep de 25 kilometer per bus en trein om haar geliefde Piet te zien. Hij kende haar inmiddels niet meer, maar glimlachte altijd zo breed als ze hem een kus gaf.

Bij het verzorgingshuis waar Piet zat waren ook aanleunwoningen. Bep had zich, toen Piet werd opgenomen, in laten schrijven, maar er nooit meer iets gehoord.

Bep werd eenzaam, veel van haar vrienden waren er niet meer, of waren niet meer mobiel, zodat naar elkaar reizen niet meer kon. De reizen naar Piet vielen Bep ook zwaarder. 

En toen kwam het verlossende telefoontje: Bep kon in een huisje bij het verzorgingshuis van Piet komen wonen. Ze kon haar blijdschap niet op. Ze zag het als verhoring van het gebed.

Maar twee weken later stond de wereld op zijn kop: Coronacrisis.

Met hulp van de kinderen kon Bep toch verhuizen. Ze zat daar in haar nieuwe omgeving, onwennig en mocht niet naar Piet. Het huis zat op slot vanwege besmettingsgevaar. En precies in die week zouden ze ook 60 jaar getrouwd zijn.
Ze kon wel elke dag door het raam naar Piet zwaaien.

Op haar trouwdag kleedde Bep zich toch netjes aan, ze nam zich voor die dag een paar keer extra bij Piets raam te gaan zwaaien

Toen ze haar jas pakte kwam er een draaiorgel het pleintje op rijden, waar ze aan woonde. Er liepen veel mensen achteraan, allemaal met anderhalve meter afstand.

Bep stond stil om te luisteren. Eén van de mensen achter het orgel riep iets naar haar. En toen zag ze het: haar hele familie liep achter het draaiorgel, kinderen en kleinkinderen. Iedereen zwaaide.

Er kwam een verpleegster naar buiten met Piet, in zijn rolstoel. Bep liep naar hem toe en op de anderhalve meter afstand keken ze elkaar aan. Het draaiorgel speelde:

Wat de toekomst brenge moge; mij geleidt des Heeren hand… Moedig sla ik dus de ogen naar het onbekende land.

Tranen bij Bep, tranen bij Piet. Zijn hoofd begreep het niet meer, maar zijn hart verstond het lied!