“Toppie!”

Zeven was ze al, dat was al heel groot hoor! Haar zus en broer waren nog maar vier en twee, maar zij was al zeven!

Sarah was in de speeltuin met opa en oma. Het was een hele grote speeltuin. Mama had gezegd dat het een verwen-dag was en dat Sara een beetje op haar broer en zus moest letten. Natuurlijk, zij was de grote zus!

Zus Roos zat op de schommel en broer Jip in de zandbak. Ze hadden allebei een vriendje gevonden. “Toppie, Sara.”, zou mama tegen haar zeggen. 

Ze keek om zich heen, de zon scheen, kinderen lachten en riepen naar elkaar. Er werd gegleden, geschommeld en geklommen. Sara likte aan het ijsje dat ze net van opa gekregen had. Ja, het was echt toppie hier!

Maar, ze stond daar wel helemaal alleen. Alle andere kinderen hadden vriendjes, opa en oma zaten koffie te drinken en zij stond daar maar gewoon. Ze wist eigenlijk niet goed wat ze nu wilde gaan doen.

Heb je dat ook weleens? Het is zo’n fijne dag voor iedereen en dan ineens bekruipt je een gevoel van eenzaamheid, tussen al die blije mensen?

Sara liep naar oma:” Ik wil naar huis zei ze, ik vind deze speeltuin helemaal niet leuk!”

Oma zei tegen haar: “Zie je daar dat meisje, die is ook alleen, net als jij, misschien wil zij wel met jou spelen.”

Het was wel een beetje eng om zomaar te vragen of dat vreemde meisje met haar wilde spelen, maar ze was al groot, ze was al zeven!

Ze liep naar het meisje toe en stak toen haar duim omhoog naar oma. Toppie, betekende dat! 

Samen renden ze naar de schommels!