Tel je zegeningen!

Ouder worden betekent doorgaans dat de kans op gebreken en kwalen toeneemt. Volgens mijn huisarts begint iedereen boven de 50 mankementen te vertonen. De meeste daarvan zijn niet ernstig, maar soms kan het knap hinderlijk zijn. Mijn gezinsleden klagen nogal eens dat ze mij alles twee keer moeten zeggen. Ik antwoord altijd dat ze duidelijker moeten spreken!

Gelukkig zijn er talrijke hulpmiddelen in omloop, vaak ook nog eens geheel of gedeeltelijk gedekt door onze ziektekostenverzekering. Van de leesbril (ongeveer vanaf mijn vijftigste, er liggen er her en der in huis wel tien!), het (tegenwoordig vrijwel onzichtbare) gehoortoestel, het kunstgebit, de kunstknie en de kunstheup, tot en met apparatuur om een regelmatige hartslag te garanderen, het is er allemaal. En het kan allemaal toevoegen aan lengte en kwaliteit van ons leven.

We kunnen bepaalde dingen weer, of nog, dankzij al die medische hulpmiddelen. Daaronder vallen ook allerlei medicijnen. Hoewel niemand het prettig vindt om elke dag te moeten beginnen met het wegslikken van allerlei roze, witte en gele pillen en capsules, mogen we blij zijn dat ze er zijn. Voor een betere bloedsomloop, tegen het dichtslibben van aderen, tegen chronische depressiviteit, noem maar op. 

En waar we het knagen van de tand des tijds kunnen afremmen, is dat reden tot dankbaarheid. Doordat we beter horen, kunnen we genieten van het zingen van de merel of het gebabbel van een peuter. Als we niet telkens zo moe zijn, nemen we meer initiatief en kunnen we onze horizon blijven verbreden. 

Natuurlijk, liever zolang mogelijk geen polonaise aan m’n lijf, liever de dokter zolang mogelijk buiten de deur! Maar wat een mogelijkheden voor groot onderhoud staan ons in dit deel van de wereld ter beschikking om in de herfstdagen van ons aardse bestaan nog volop het leven te vieren! De moraal? Eerst onze zegeningen tellen. Eén voor één.