Sterren

Ooit gingen de wijzen uit het oosten op weg. Een lange zoektocht volgde die hen uiteindelijk aan de voeten van het kind Jezus bracht. Maar het begon met een ster. En liever dan te speculeren over de astronomische details daarvan, vat ik die ster op als symbool voor alles dat ons in beweging kan brengen. Dat ons losmaakt uit structuren en systemen waarin ons denken en doen gevangen wordt gehouden. Dat ons prikkelt om op weg te gaan. Om te zoeken naar wat werkelijk van waarde is, waar we onze kostbaarheden (goud, wierook en mirre, weet u nog) maar ook onze liefde, onze aandacht en onze energie aan kunnen wijden. 

Het bracht mij ertoe, eens na te denken over de mensen en zaken die in mijn leven als “ster” hebben gefungeerd. En ik moest denken aan enkele docenten op de middelbare school, die van hun vak en van de leerlingen hielden en veel meer waren dan “lesboeren”. Ik moest denken aan mijn ouders, maar ook aan de eerste keer dat ik de Messiah van Händel beluisterde en hoe diep ik daarvan onder de indruk was. Ik moest denken aan Narnia-sprookjes van C.S. Lewis, die zo prachtig de essentie van het evangelie onder woorden brengen. 

Ja, er hebben heel wat sterren boven mijn leven staan fonkelen. Sterren die me op de weg van verlangen en hoop hebben gezet. Die voorkwamen dat ik vast kwam te zitten, dat ik teveel gesetteld raakte in mijn eigen gelijk. 

Hebben we niet allemaal zulke sterren in ons leven? Moet je wel met aandacht kijken naar wat er aan jouw firmament schijnt! En, nog iets., we kunnen, en we mogen, waarschijnlijk zonder het te beseffen, voor elkaar zo’n ster zijn aan Gods hemel.