Schatten

Die blanke waterlelie
voor het oog een lust
zij straalt op het water
schoonheid uit en rust
En let eens op die vlinder
doorzichtig haast, als glas
’t Verbaasde mij opnieuw
hoe kwetsbaar zij toch was
’k Denk aan het jonge koren
Steeds weer verrast het mij
dat zachte, warme geel
als een gouden sprei
En dan de regenboog
die met zijn warme kleuren
een trieste, vale lucht
weer weet op te fleuren!
Ook iets zó eenvoudigs
dat je het haast vergat:
Glinst’rende regendruppels
op dat groene blad …
Dit alles van een schoonheid
voor ons haast niet te vatten
Ik zie het heel graag zo:
God deelt met ons zijn schatten!