Ruzie

Vaak gaat het nergens over: Iets onbenulligs of kleins, maar een conflict kan zomaar ineens uitmonden in een hoogoplopende ruzie. Je staat lijnrecht tegenover de ander en je woede en frustratie kan oplopen tot een heus kookpunt. 

Na afloop voel je je meestal nog steeds kwaad en benadeeld. Je wilt je niet zo voelen en probeert je in de ander te verplaatsen, maar het voelt of een oerkracht diep van binnen steeds maar sprokkelhout blijft gooien op jouw woede-vuur (niet te verwarren met ‘vreugdevuur’). 

Maar net zoals bij een echte brand, gaat het vuur na verloop van tijd vanzelf uit. De ‘brandstof’ begint langzaam op te raken en je woede maakt plaats voor iets anders. Dat kan zijn door een schuldgevoel (waarom werd ik nu zo boos, wat heb ik toch allemaal gezegd?), of door andere gevoelens, zoals kalmte, rust of bezinning. 

Je woede uiten is oké, zelfs Jezus uitte zijn woede toen hij zag dat men de tempel gebruikte als marktplaats. Maar laat die woede geen afdruk achterlaten op je ziel. 

Vergelijk het met een steen die in het water wordt gegooid: even is er roering zichtbaar op het water, maar de steen laat geen blijvende afdruk achter, het water is direct weer kalm en vredig.