Ruimte nodig om te wennen

Even boodschappen doen. Naja, even? Naast dat je je sleutels, portemonnee en pinpas niet moet vergeten, moet je tegenwoordig ook niet je mondkapje vergeten mee te nemen. Toen dit voor het eerst in Nederland geadviseerd werd, had ik er als hooggevoelig persoon best veel moeite mee. Ik moest er niet aan denken om zo’n benauwd stuk stof voor mijn mond en neus te moeten hebben. Naast het feit dat ik me er ook niet comfortabel bij voelde als anderen zo’n mondkapje op hadden. Op de één of andere manier vond ik het maar raar en eng.

Ik riep dan ook meteen: ‘Ok, dan ga ik wel niet meer naar de supermarkt. Dan gaat mijn vriend wel of we laten het thuis bezorgen.’ Wat ik heb ontdekt, is dat ik soms wat meer tijd nodig heb om aan dingen te wennen. Dit kan soms even duren bij mij. Ik accepteerde dit vroeger niet van mezelf, dus ging ik té vaak over mijn eigen grenzen heen. Ik voelde me anders een mislukkeling of een aansteller. Maar nu durf ik mezelf de ruimte te geven om aan dingen te wennen. Ik ben liefdevoller voor mezelf geworden, ondanks wat andere mensen ervan vinden en/of denken.

Hoe ga jij in zo’n situatie met jezelf om? Geef je jezelf de ruimte om te wennen of negeer je op dat moment jezelf en stap je over je eigen emoties heen?

Nee, ik vind het mondkapje nog steeds helemaal niks, maar inmiddels ben ik er wel soort van gewend aan geraakt.