Papa

De deurbel gaat en ik hoor de kwieke voetstappen van mijn vader op de trap. Ik woon 3 hoog zonder lift, dus het is een beste klim. Vrolijk stapt hij de drempel over met zijn gereedschapskist in zijn hand. Goeiemorgen!

Als alleenstaande moeder ben ik maar wat handig geworden. Ik draai mijn hand niet meer om voor het boren van een gat – behangen, schilderen noem het maar op. Maar wanneer iets boven mijn pet gaat, dan vraag ik de hulp van mijn vader. En hij komt áltijd.

Zijn liefdestaal is dienstbaarheid: hij ‘doet’ liefde. Het is zijn manier om te laten zien dat hij van een ander houdt. Van mij houdt.
Mijn liefdestaal is ‘positieve woorden’: mijn hart maakt een sprongetje als ik een compliment krijg. Maar ook ‘lichamelijk contact’, want van een stevige knuffel laad ik op. Zo vóel ik dat ik geliefd ben. Wanneer je elkaars taal niet spreekt, dan kan het zijn dat je elkaar niet helemaal verstaat. Je praat wel, maar de ander hoort je niet met zijn hart.

Nu is het zo’n 10 jaar later. Het is zondagochtend en ik voel inspiratiekriebels opkomen en dan móet ik even wat creatiefs maken. Dit keer komt het zinnetje in me op: ‘God is always there when you need Him’. Ik maak er een mooi plaatje van op de computer en stuur hem naar een aantal mensen.

Even later geniet ik van een vroege ochtendwandeling. En opeens vallen er een paar puzzelstukjes in elkaar. God is er altijd wanneer ik Hem nodig heb. Mijn vader was er altijd wanneer ik hem nodig had. Zonder dat hij het waarschijnlijk door had, was mijn vader al die jaren een beelddrager van God zelf. En ik wist het al wel, maar het landt nog even wat dieper in mijn hart. Mijn vader houdt van mij…

Een kostbare openbaring
die ik koester in mijn hart.
Dankjewel papa.