Niet gek van elkaar, maar op elkaar

Inmiddels zitten Sven en ik al bijna 1,5 jaar samen thuis. Niet omdat we daar bewust voor gekozen hadden, maar soms gebeuren er dingen in het leven wat je niet te van te voren bedacht had. Ik denk dat een menig stel wellicht al gillend gek van elkaar was geworden. Zeker als je allebei niet lekker in je vel zit en allebei je eigen proces doorgaat. Vroeger zouden we echt geprobeerd hebben om elkaar te helpen en elkaar beter proberen te maken, maar dat had ons juist verder uit elkaar gedreven. 

Uiteindelijk kunnen we elkaar niet beter maken. We kunnen er voor elkaar zijn en elkaar bemoedigen en een knuffel geven. Maar ieder moet zijn eigen proces doorlopen. Want mijn proces is niet zijn proces en andersom. Dus iets bij de ander opleggen, zorgt alleen maar voor weerstand en frustratie. 

Die wijsheid is niet zomaar bij ons aan komen waaien. Die wijsheid hebben we geleerd toen we beiden tot geloof zijn gekomen. We hebben toen geleerd dat de enige die ons echt kan helpen en kan genezen, dat dat God is. Dus ieder van ons houdt een lijntje met Hem.

Wil dat betekenen dat het dan makkelijk is? Nee, helemaal niet. Want ook wij blijven nog steeds mensen. Maar het maakt het wel iets makkelijker en het heeft ervoor gezorgd dat we niet gillend gek van elkaar zijn weggerend, maar nog steeds gek op elkaar zijn.