Neem eens de afslag

Soms moet je er gewoon even uit… richting de natuur.
Uit je hoofd, uit alles wat je bezig houdt.

En echt hoor, op het moment dat mijn emoties blurry zijn, heb ik vaak júist geen zin. Herken je dat? Het liefst blijf ik dan zitten waar ik zit. Maar… gelukkig heb ik een ongelooflijk geweldige man ? die dan – zelfs al is het bijna etenstijd – vraagt: “ga je even mee wandelen?”

En warempel.
H e t  w e r k t.

Zie het zo: Je gedachten razen soms over een snelweg, ze kiezen de (neurologische) wegen die ze het beste kennen. Wil je van die snelweg af, dan moet je daar bewust voor kiezen.

Neem af en toe die afrit, dan kom je op plekken waar het rustiger is, waar je een andere omgeving ziet. Andere vormen, andere kleuren en geuren. Je gedachtes vinden letterlijk even een andere weg en wanneer je terugkomt ziet alles er weer heel anders uit. Kun je weer relativeren – simpelweg, er is rust gekomen.

Probeer het eens, je zult zien dat het wat met je doet!