Namen

Soms komen ze zomaar in mij op

die namen uit ’t verleden …

Vage schimmen zijn het vaak

niet passend in het heden

Henk, leraar uit de zesde klas

geliefd bij zijn pupillen

Hij ging echt voor ons door ’t vuur

ondanks onze grillen!

Theo, hij was van de kerk

een ietsiepietsie ouder

hij stond altijd voor je klaar

voor elk was er die schouder …

Marijke, fysiek was ze niet sterk

maar ’t was een vrouw apart

We praatten samen heel wat af

en vaak van hart tot hart

Jacob, een markante man

kreeg vaak kritiek te horen

Maar met hem heb ’k indertijd

een echte vriend verloren

 

En nu, na al die jaren

schrijf ik dit gedicht

En achter elke naam

verschijnt weer een gezicht…