Moederdag: anders dan anders

Een aantal zondagen geleden was het Moederdag. Dat was voor iedereen nu een andere soort Moederdag dan alle voorgaande jaren vanwege de crisis. Helaas is het voor mij sinds 5 jaar al een hele andere dag dan daarvoor. Want 5 jaar geleden (op 15 mei) overleed mijn moeder op jonge leeftijd aan de gevolgen van kanker. 

Moederdag is voor mij geen dag meer om mijn moeder in het zonnetje te kunnen zetten. Moederdag is nu steeds weer een confrontatie dat ik geen moeder meer heb. Overal om mij heen ging het over mama. 

Normaal gesproken zou ik ervoor weggerend zijn. Mezelf verstoppen in een hoekje zodat ik die confrontatie niet meer heb. En na een paar dagen kom ik wel weer tevoorschijn. Dit heb ik niet gedaan! Ik ben niet weggerend en ik heb ruimte gegeven aan mijn emotie van gemis. Want missen doe ik haar iedere dag (en deze dag nog extra meer), maar ik weet dat ze op een goede plek is waar er geen pijn en ziekte meer is. En op een dag zullen we elkaar weer terugzien. De herinneringen zullen altijd blijven, dat pakt niemand van mij af. 

Ik hoop dat iedere moeder een fijne Moederdag heeft gehad en/of (op gepaste afstand) toch even zijn/haar moeder in het zonnetje heeft kunnen zetten. Het lijkt soms vanzelfsprekend dat het kan, maar op het moment dat het niet meer kan dan besef je ineens hoe speciaal het eigenlijk was. 

En voor diegene die ook een moeder missen: koester de herinneringen. Zij is trots op jou!