Leren van het verleden

‘Het verleden is om van te leren, niet om in te leven. Met die wetenschap kunnen we anders kijken naar wat er is gebeurd.’

Deze woorden lees ik in een interview met een echtpaar dat heel moeilijke dingen heeft meegemaakt. Ze bevonden zich in een diepe put van ellende en hun huwelijk stond op losse schroeven. De harmonie in het gezin was ver te zoeken en onderling vertrouwen werd beschaamd. Alles in hun levensverhaal zou reden kunnen zijn om als gezin uit elkaar te vallen en als echtpaar uit elkaar te groeien. Ik ben onder de indruk van het heftige verhaal en vraag mij af of ik mijzelf staande zou kunnen houden in zo’n situatie.

En dan vertellen ze over dat moment van ommekeer. Dat moment waarop ze besloten om met elkaar in therapie te gaan, waarop ze besloten open en eerlijk met elkaar te communiceren, waarop ze besloten om moeilijke dingen samen aan te gaan in plaats van weg te kwijnen in eigen verdriet. Dat moment werd een kantelpunt waardoor er een klein streepje licht aan de horizon zichtbaar werd. Stapje voor stapje zijn ze nu op weg naar een toekomst samen. Het is nog een wankel evenwicht, maar hun toekomst is hoopvol.

Wat een mooie stappen hebben deze mensen gemaakt, ik ben er ontroerd van. Het verleden hoef je niet te vergeten. Ook de minder mooie dingen uit je levensgeschiedenis mogen een plekje hebben. Je kunt ervan leren en het inzetten om de toekomst mooier te maken.