Last
Start | Last
Die wonden uit het verleden
’t onpeilbare verdriet
speelt door nog in het heden
ook, als geen mens het ziet
Je voelt met al je zinnen
het heimwee, dat zo schrijnt
Een diep gemis, vanbinnen
iets, wat niet snel verdwijnt
Maar… God, in Zijn erbarmen
ja, dat geloof ik vast
Hij neemt ons in Zijn armen
en draagt mét ons die last
Een mooie dag!