Jobstijding

Ook wie weinig of geen kennis van Bijbelse verhalen heeft, zal bij het horen van de naam Job bepaalde associaties hebben. Bij Job horen: een Jobstijding krijgen, een slecht-nieuws gesprek, kommer en kwel, ziekte en zorg, dood en verdriet. Het doet er weinig toe of de Bijbelse figuur Job ooit werkelijk bestaan heeft. 

Feit is dat hij – of zij – hier en nu bestaat, altijd en overal weer. Job woont in onze straat, in ons huis, is lid van onze kerk of club, is familie en kruipt vroeg of laat in mijn eigen huid. Job uit Uz is niet een sprookjesfiguur uit het “land van ooit”. Job is de mens van alle tijden, geconfronteerd met dood en lijden, die om te beginnen niet kan berusten in de gedachte dat alles onder de zon alleen maar noodlot of stom toeval is. 

Wanneer we ons in die gedachte herkennen, ervaren we ook hoe zo’n oud verhaal, ondanks de enorme kloof in tijd, taal en cultuur, ons heel dicht op de huid kan komen. Dat de vragen van Job geen andere zijn dan onze eigen vragen, dat zijn strijd en protest weerklank vinden in ons eigen leven.