Ik warm mij

Ik wandel in het bos en de zon schijnt. Ik verwonder me over het mooie schouwspel van het licht. Even blijf ik staan, draai mijn gezicht naar de zon.
En ik geniet.

We staan er lang niet elke dag bij stil, dat de zon elke dag maar weer opkomt. Het is zo’n vaststaand gegeven, dat je bijna niet meer beseft hoe bijzonder het is. Soms zit er een dik pak wolken voor die je het zicht op de zon ontneemt. Maar stap maar eens in een vliegtuig, dan word je er weer even bij bepaald dat de zon er áltijd is. En dan heb ik het hier nog maar over de ‘gewone’ zon!

De Bijbel spreekt over de zon die gerechtigheid brengt en genezing in haar vleugels draagt. Elke straal daarvan is pure liefde, zorg en aandacht. En deze straalt dagelijks op mij. Blijkbaar heb ik het nodig om elke dag weer opnieuw verlicht te worden en de warmte van liefde en aandacht te ervaren. Besef ik het? Laat ik me verwarmen? Wil ik het zien?

Tegenwoordig ga ik aan het einde van de dag er even voor zitten. Om de zonnestraaltjes van die dag op te schrijven. Alles wat mooi is, wat verwondering bracht, alle wijsheid en al het goede. Alles waar ik blij van werd.

De zon van de gerechtigheid gaat over mij op.

Warm, zacht, licht.
Ik draai mijn hart ernaar toe.
Ik warm mij
en geniet.

 

“Maar voor jou die ontzag hebt voor mijn naam zal de zon stralend opgaan, de zon die gerechtigheid brengt en genezing in haar vleugels draagt.”

Maleachi 3:20