Het roze briefje

Langzaam slaat ze de laatste bladzijde van haar boek dicht, met een diepe zucht, zo’n mooi verhaal was het. Peinzend kijkt ze door het raam naar buiten, ze kijkt maar ziet niets. Haar wereldje is maar wat klein geworden. Hij was al niet groot, maar zo met de Corona is het wel bar en boos. Eigenlijk komt ze het huis niet meer uit. Af en toe komt een vriend de boodschappen brengen, dat is het dan.

Voorzichtig probeert ze uit haar stoel te komen, pakt de stok die naast haar staat en probeert op te staan. Die heup begint haar toch al zeerder te doen. Maar, in beweging komen zal ze!

Terwijl ze langzaam naar de keuken schuifelt, ziet ze iets aan het raam wapperen. Wat zou dat zijn? Als ze dichterbij komt ziet ze dat het een briefje is, een roze briefje.
“Hallo buurvrouw, hoe gaat het met u? Ik heb u al een tijdje niet gezien en wilde even vragen of u het redt en of u nog hulp nodig heeft.”

Haar hart wordt warm, iemand die aan haar denkt!
Even pinkt ze een traantje weg, een dankbaar gebed zendt ze omhoog.

Een berichtje zal ze sturen, dat het goed met haar gaat.
En hoe blij ze hiermee is. Ja, dat zal ze doen.