Geert

Hij was een wat bijzond’re man, dat zag je al heel snel 

Eenvoudig en wat kinderlijk, maar, werken kon hij wel!

Was schilder van beroep en daarin was hij goed

Dat was dan ook de reden, dat ik hem heb ontmoet

Hij werkte bij de buren, dan zagen wij hem daar

En bij een lastig klusje, hij speelde het weer klaar!

Het duurde niet zo lang, toen stond hij in ons huis

zingend, de boel te verven, hij voelde zich er thuis

Wat je echter af en toe, wel in zijn ogen las

hij wist het maar al te goed, dat hij ’anders’ was

Hij ging opnieuw weer bidden, ging mee naar onze kerk

Was nu meer een vriend, niet enkel voor het werk!

Kreeg ook een ander leven, was meer ontspannen, blij

Tot … hij een vrouw ontmoette, toen was ’t helaas voorbij

De kerkgang, onze vriendschap, dat alles kwam in ’t slop

Ach, een ’normale’ vrouw, kon hij niet tegen op …

En toen, op een begraafplaats, een tijdje later pas

was het dat ik op een steen, opeens zijn naam daar las

Dat heeft lang pijn gedaan, hij was nog veel te jong

die schilder op zijn trapje, die daar zijn liedjes zong

Maar één ding dat geeft troost, ondanks het gemis

dat hij nu voor áltijd, bij zijn Vriend: Jezus is.