Een verhaaltje over bidden en werken

U weet, er is geen volk dat door alle eeuwen zoveel geleden heeft als het joodse volk. Juist door dat lijden is de typisch joodse witz geboren. Humor is een manier van overleven, een manier om vooruit te blijven kijken. Echte humor gaat meestal ook met zelfspot gepaard en daarvan is de volgende witz een prachtig voorbeeld.

Een arme jood wilde wanhopig graag de wekelijkse loterij winnen die in de gemeenschap georganiseerd werd. De man stond voor de geopende ark in de synagoge en bad met luide stem: “God! Ik heb het geld hard nodig. Laat me alstublieft deze week de loterij winnen!”

Tot zijn teleurstelling won die week iemand anders de loterij. De week daarop kwam hij weer naar de synagoge. Hij stelde zich op voor de ark, sloeg zich op de borst en riep met nog luidere stem:

“God, U moet naar me luisteren! Ik ben altijd een goede jood geweest, Ik ga elke sabbat naar de synagoge, ik houd me aan de spijswetten. Nu vraag ik U om mij te helpen. Alstublieft, laat me deze week de loterij winnen!”

Opnieuw volgde stilte en opnieuw ging de opbrengst van de loterij die week naar een ander.

De daarop volgende week wierp hij zich languit op de grond voor de ark, scheurde zijn kleren, en smeekte uit alle macht: “God, laat het geluk voor één keer mijn kant op vallen, dat moet voor U toch mogelijk zijn?” Daarna bleef hij uitgeteld op de grond liggen. 

Toen weerklonk een donderslag, bliksemflitsen schoten door de lucht en uit de geopende ark klonk de stem van de Allerhoogste: “Hoor eens, je moet me wel een klein stukje tegemoet komen. Koop de volgende keer een lot!’” 

Moraal van het verhaal? Bid zonder ophouden, maar leg niet op het bordje van de hemel, waar we zelf verantwoordelijk voor zijn!