Een open deurtje

Vorig jaar was ik onder behandeling van een natuurarts, ze vertelde dat mijn weerstand erg laag was. De klachten die ik had, pasten daarbij, dus ik nam haar woorden voor waar aan.

Toen het Corona virus wat dichterbij kwam, merkte ik dat ik het toch wel spannend vond. Want wat zou er gebeuren als ik dat virus zou krijgen, ik had toch een lage weerstand?

Van allerlei gedachten kwamen me plagen, herken jij dat ook? Dat de gedachten die je hebt, je angst aanjagen? “Je gaat vast dood, ga maar vast afscheid nemen, het is de laatste keer dat je dit of dat doet” enz enz.

Ik heb er eerder over geschreven; gedachten zijn net wolken, je kunt ze voorbij laten gaan en zelf bepalen hoeveel waarde je eraan hecht. Ze zijn niet per se de waarheid.

Vorige week werd ik zelf ziek, ik kreeg onder andere klachten van pijn op de longen. Ik ben nu een paar dagen verder en ik kan zeggen dat ik alweer aan het opknappen ben! 
Heel blij dat ik niet doodga! Dankbaar dat ik mag leven!

Maar, zie je dat ik een deurtje had opengezet voor angst? Door conclusies te trekken uit wat de (overigens erg aardige én capabele) arts zei, konden nare gedachtes binnen waaien en een hoop onrust veroorzaken. 

En die gedachten?
Nou, gelukkig hadden zij het niet voor het zeggen,
ik ben het levende bewijs! ?