Eb en vloed

Ideeën komen af en aan. Ik word enthousiast en kan het al helemaal voor me zien. Het is druk in mijn hoofd, gedachten staan niet stil. Ik beleef mijn toekomst al en kan mezelf haarfijn vertellen wat ervoor nodig is en hoe ik het wil zien. Dat maakt dat ik radicaal keuzes kan maken, soms impulsief – vanuit het heetst van de strijd. Ik ga recht op mijn doel af.

Totdat… het me overspoelt, ik het overzicht niet meer heb. Ik heb er zoveel bij gehaald dat ik niet meer weet waar ik sta. De realiteit van wat is komt weer terug. Ik besef dat ik weer tot rust moet komen, alles loslaten – van een afstandje opnieuw bekijken en van daaruit weer verder.

Eb en vloed. Het water komt op, spoelt het strand over – slaat soms tegen de rotsen aan. En na enige tijd trekt het water zich weer terug, het laat alles op het strand achter wat het meegenomen had. Er is letterlijk weer vaste grond onder de voeten.

Rust.

Nu ik dit weet, hoef ik mezelf er niet op af te rekenen. Dit is hoe ik in elkaar zit, dit is hoe mijn systeem werkt. Tijdens de vloed neemt alles in intensiteit toe, voel ik tot in mijn tenen. Het zet me op scherp en geeft focus. Ik mag mezelf mee laten nemen in dit proces, er zelfs van genieten!

Totdat het weer eb wordt en ik mag observeren. ‘Onderzoek alles en behoud het goede’ staat er in de Bijbel. Niet met alles wat er voorbij kwam moet ik iets. Wat achter blijft op het strand – daar mag ik verder naar kijken.

In alle rust.