Durf maar…

Ik kan het leven voor mezelf soms knap ingewikkeld door voorbij te gaan aan wat mijn behoefte is. Het zet een domino-effect in gang. Er gebeurt iets, het doet pijn, ik negeer het en voor ik het weet ben ik bijvoorbeeld aan het mopperen.

Stel, in relatie naar een ander voel je onbegrip, boosheid, verdriet, teleurstelling of pijn. Op dat moment bevind je je eigenlijk op de plek van een ‘niet vervulde behoefte’. Want de ander waardeert jou niet, ziet jou niet of hoort je niet.

Mijn eerste reactie is vaak; ach, zo erg is het niet. Of ik laat aan mijn lichaamstaal merken wat ik er eigenlijk van vind. Herkenbaar? Maar wat nou als we er woorden aan durven te geven… ‘als je me niet aankijkt als ik je wat vertel voel ik me…’ of ‘door jouw opmerking is het voor mij net alsof…’ 

Durf het maar te laten zien als je pijn of ergernis ervaart. Want 9 van de 10 keer zal het van de ander uit niet bedoeld zijn om jou opzettelijk te kwetsen. Sterker nog, vaak reageert de ander ook vanuit pijn…

Wat levert het jou op? 

Ruimte & vrijheid!