De regenpijp

Onze bovenbuurman is de rijkste man van ons appartementencomplex. Je ziet dat aan zijn peperdure merkkleding, zijn handgemaakte pakken en zijn grote, zwarte Audi’s.

Vorige maand heeft hij een daktuin aan laten leggen, prachtig! Exotische bomen en schitterende planten. Hij laat die daktuin automatisch beregenen via een tijdklok, heel slim! Nu is hij drie maanden naar Spanje, naar zijn tweede huis. 

Om half tien ’s avonds slaat zijn beregeningsinstallatie aan. Het water stroomt door de regenpijp, die langs ons slaapkamerraam loopt. Het is het geluid alsof er een kraan wijd open staat bij ons in huis. We horen het overal, ook met de ramen dicht. Twaalf lange uren, van half tien ‘s avonds tot half twaalf ‘s ochtends. Het is een oorverdovend gekletter. We slapen amper.

Heb je dat ook wel eens, dat je zo kwaad wordt op iemand? Hij is asociaal en jij zit in de ellende.

Zo kwaad zijn wij ook op onze buurman. We praten de hele dag over hem en schelden zelfs.

“Wie doet er nu zo iets? Opschepper! Wat belachelijk om hier je buren mee op te zadelen!”

Onze zoon Mark komt op bezoek. We vertellen hem over de aso van hierboven. Mark maakt de regenpijp los en stopt er een spons in. Ineens horen we het water zachtjes door de regenpijp sijpelen. We slapen voor het eerst in tien dagen weer heerlijk.

We schamen ons. Hulp vragen om iets op te lossen is toch verstandiger dan tien dagen niet slapen en de hele tijd te mopperen en te schelden? En de buurman, hij hield toch gewoon van zijn planten?