De gelukkigste van de familie

Een gezin met vier kinderen was best veel. Geert en Joanne vonden dat zelf, maar de mensen om hen heen ook!

Toch wilde Joanne zo graag, naast het zorgen voor haar eigen viertal, iets doen voor een kind, dat niet in zo’n warm nest geboren was.

Ze besloten te gaan voor pleegzorg. Het was een hele screening  geweest, voordat ze groen licht kregen.

En toen kwam de vraag of er in hun gezin ook plaats was voor een meervoudig gehandicapt kindje. Het ging om een baby, zes maanden oud. De ouders waren niet in staat voor hun kindje te zorgen. De baby was zowel mentaal als lichamelijk beperkt. De instantie vertelde heel eerlijk hoe anders hun leven zou worden. 

Ze hoefden er niet lang over na te denken en de kleine Bart kwam in het warme gezin van Joanne en Geert.

Het was nu twintig jaar geleden.

In een rolstoel zit een vrolijke knul. Hij is halfzijdig verlamd, maar dat lijkt hem niet te deren. Hij praat honderduit. Hij heeft zo’n plezier om zijn eigen verhalen en ook om alle reacties op die verhalen. Joanne zegt altijd als de mensen medelijdend naar Bart kijken: “’Hij is de gelukkigste van ons allen!”

Bart kent geen zorgen. Hij is geliefd bij zijn broers en zussen, bij de hele familie en de vriendenkring en bij zijn eigen vrienden van de zorgboerderij. Zijn enige zorg is elke morgen: “Wat gaan wij vandaag eten?” En bij elk antwoord gaat hij uit zijn dak van blijdschap.

Op zondag gaat Bart zo graag mee naar de kerk. Daar heeft hij ook zoveel vrienden: jongeren en ouderen. Lezen kan hij niet, maar hij kent bijna alle liederen uit zijn hoofd en als hij zingt hoor je hem boven iedereen uit. Zo vals als een kraai, maar zo vertederend mooi.

Nee, het was niet altijd gemakkelijk geweest, maar zo de moeite waard. Hun Bart: één van de meest gelukkige mensen op aarde!