Dat is genieten!

Toen mijn haren nog wild en talrijk waren en mijn energie bijna onbeperkt, was genieten voor mij sterk verbonden met grenzen verkennen en grenzen verleggen. Nieuwe landen en steden zien. Nog betere sportprestaties. Nachten doorhalen, niets missen, zo weinig mogelijk tijd verliezen aan slapen. Genieten was veelal gekoppeld aan woorden als: meer, groter, verder, hoger, spannender, sneller. 

Hoewel ik nog altijd geen echte huismus ben, ontdek ik gaandeweg dat al die woorden steeds meer hun aantrekkingskracht en betekenis verliezen. Ik ben nooit een echte materialist geweest, maar het lijkt wel of er bij het ouder worden een innerlijke beweging van hebben naar zijn gaande is. Van breed vaarwater naar smal, maar dieper. Een avond met vrienden of kinderen rond de eettafel. Een mooie wandeling of fietstocht met een ijsje tot slot. Of, lach niet, in januari een half uurtje voor het tuinraam zitten met bloknoot en pen op schoot, om tuinvogels te tellen. 

U moet eens weten hoezeer dat genieten is! Een half uur alleen maar vogels kijken. En ik ben niet eens een vogelaar! 

Genieten, het heeft voor mij steeds meer te maken met aanwezig kunnen zijn in het hier en nu, zonder voorbarige meningen of oordelen. En voorts heeft het alles te maken met dankbaarheid. Tegenwoordig zingt dat tafelliedje nogal eens door mijn hoofd: Voor al uw goede gaven Heer, zij U de dank en eer. En ik leer gaandeweg al die goede gaven te herkennen, te tellen, te benoemen, en dankbaar te ontvangen.