Dag lieve opa

Ze zit in klas 4. Zestien jaar is ze. Een leerling op de school waar ik werk. Verdrietig staat ze voor mijn bureau en vraagt of ze naar huis mag. Ze laat mij een appje zien, waarin haar moeder haar vraagt om snel naar huis te komen omdat haar opa op sterven ligt. Ik stel haar wat meelevende vragen. En ze vertelt over haar lieve opa die altijd op haar paste toen ze op de basisschool zat en haar voorlas uit het grote sprookjesboek. Die altijd geïnteresseerd luisterde naar haar belevenissen op school en met haar vriendinnen. Die haar regelmatig aanmoedigde langs de lijn op het hockeyveld. Die nooit haar verjaardag gemist had. Die iedere dag voor haar gebeden had. De opa die haar aan het lachen maakte als ze verdrietig was en met haar praatte over dingen die zij lastig vond in het leven. De opa bij wie ze zichzelf kon zijn.

Haar lieve opa. Al langere tijd was hij ziek en nu is de tijd gekomen om afscheid van hem te nemen. Ik wens haar heel veel sterkte voor de komende dagen. En ik zeg haar dat haar opa een topper is aan wie ze heel veel mooie herinneringen zal overhouden.

Het ontroert mij dat deze opa zoveel heeft kunnen betekenen voor zijn kleindochter. Dat gun je ieder kind, dat gun je iedere opa.