AB-negatief

De kaart met het verzoek of Jan vrijdag bloed wilde komen geven lag weer in de brievenbus. Hij deed dat inmiddels al veertig jaar. Elke keer hoorde hij dat het zo hard nodig was. Jan had een bijzondere bloedgroep: AB negatief. Daar zijn er niet zoveel van in Nederland.

Na het bloed geven had Jan altijd een goed gevoel. Hij wist dat door zijn bijdrage levens gered konden worden!

De locatie waar hij veertig jaar lang zijn donorbloed gaf, is er sinds een half jaar niet meer. De bloedafname is nu een kleine houten keet. Er zijn slechts 4 stoelen voor wachtenden. Jan moet vaak staan, soms langer dan een half uur. Afspraken maken gaat niet, je moet gewoon tussen 12.00 en 16.00 uur komen. En met zijn 64 jaar is Jan ook de jongste niet meer. Vorig jaar heeft hij een nieuwe knie gekregen.

Hij draaide de kaart met de uitnodiging rond in zijn hand en dacht na. Eigenlijk had hij wel genoeg bloed gegeven in zijn leven, Hij ging er gewoon mee stoppen. Het was toch belachelijk dat hij iedere keer een half uur moest staan wachten!

De bel ging. Jans dochter kwam samen met haar twee kinderen op bezoek. Dat was altijd feest!

“Wat heb je daar voor kaart in je hand, opa?”, vroeg zijn jongste kleindochter. “Dat is voor het bloedgeven”, antwoordde Jan.

“Ja opa, als er met mij iets ergs gebeurt, kan ik jouw bloed krijgen, want ik heb net als jij AB- negatief.”

Jan keek naar het geliefde gezicht van zijn kleindochter. Dankbaarheid vervulde zijn hart. Voor haar en voor al die anderen wilde hij wel elke dag een paar keer een half uur staan.

Vrijdag ging hij gewoon bloed geven!