26 augustus

26 augustus. De verjaardag van haar oudste zoon! Hij werd vandaag 62. Een geweldige vent: vlot, knap en slim. Geslaagd in het leven en helemaal gek op zijn moeder, die volgend jaar tachtig werd.

Wat hield ze van hem.

Lotte was nog maar 17 toen Herman geboren werd. En de vader? Met de noorderzon vertrokken. Zo heette dat. In die tijd was dat een schande, een diepe schande!

Lottes moeder had drie maanden gehuild, toen ze wist dat haar dochter zwanger was.

Al die maanden sprak ze elke dag de woorden uit dat het toch maar het beste was als het gewoon ‘misging’.

Maar het ging niet mis. Lottes buik groeide tegen de klippen op en toen ze zes maanden zwanger was moest ze naar de zolder. Chronische buikgriep heette het voor de omgeving. En vooral: erg besmettelijk. 

Twee maanden lang moest Lotte zich op het zolderkamertje vermaken de boeken, die haar vader elke week voor haar haalde in de bibliotheek. Haar moeder bracht haar  drie keer per dag eten, goed eten dat wel. Maar gesproken werd er bijna geen woord.

En een maand voor dat ze uitgerekend was, ging ze naar een tante in Drenthe. Daar werd Herman geboren.

Herman, van wie ze hield vanaf het moment dat ze hem vast mocht houden, met een liefde die ze nog nooit voor iemand gevoeld had. Ze was er compleet vol mee gelopen.

Ze had moeten vechten, voor acceptatie, voor een studie, en voor een baan. Alles naast de zorg voor het kleine manneke waar ze zo van hield.

Lotte heeft een fijne man gekregen met wie ze nog drie dochters kreeg. Een man die Herman ook helemaal accepteerde.

Maar 26 augustus bleef dat dag waarop de film van haar leven altijd terugging. De film die haar elk jaar vertelde dat de liefde overwonnen had!